Wat nu als een goede vriendin, waar je jaren mee hebt samen gezongen, te horen krijgt dat ze binnenkort gaat sterven. Dan sta je erbij, en je kijkt er naar, en je kunt helemaal niets doen. Enkel de momenten dat je samen bent ten volle genieten van elkaar, het leven, muziek, zingen EN: Samen een afscheidsliedje maken.

Schrijvend met Kinga, en al jammend met de rest van Trinity en goede vriend Jelmer op toetsen, ontstond er een drempel-lied. ‘Kinga staat tussen het leven en de dood in’, vertelt Elbert. ‘Een bizarre ‘plek’ van waaruit alles in een ander perspectief komt te staan. En ik sta, samen met heel veel anderen, naast haar en dat doet iets met je. Dat doet iets met je kijk op het leven nu, de toekomst, je geloof en je Godsbeeld. De dood en je eigen onmacht en frustratie in de ogen durven kijken is moeilijk, maar het hoort bij leven en geloven. Zeker nu het pasen wordt en we als volgelingen van Jezus stil worden van hoe Jezus kapot gaat aan politiek, macht, onrecht en religie. Hoe hij bewijst dat liefde het laatste woord heeft. Dwars door kwetsbaarheid, onmacht en dood heen.

Daarom leek stille zaterdag ons een mooie dag om met deze song voor de dag te komen. Op de dag dat volgens onze Joods-Christelijke traditie heel de schepping z’n adem in houdt. Op de dag dat Jezus lijkt verslagen te zijn. Op de dag dat twijfel, verwarring en het ‘niet meer weten’ het dreigen te winnen van de hoop. Net als zo vaak in onze levens. En dan tóch geloven dat Christus zichtbaar wordt als hier tranen vallen van verdriet. Omdat dat is hoe Hij zich laat zien. Dwars door alles heen’.

Elbert blikt terug: ‘Kinga Bán kwam na een stormachtige begintijd van Sela bij ons zingen vlak voor de opnames van ‘live in Utrecht’. Ik weet het nog goed. We gingen meteen een DVD opnemen LIVE. En Kinga kwam, zag en overwon!’ ‘Ik was al langer zwaar onder de indruk van haar stem en het gemak waarmee ze zong en liedjes vertolkte. Mijn broer Niek en ik, samen met Hans Maat, de liedschrijver achter Sela, trokken de stoute schoenen aan en vroegen haar gewoon of ze bij ons wilde zingen’. En dat werd het begin van een mooie jarenlange samenwerking en wederzijdse band die super speciaal is. En juist door Kinga’s ziekte beseffen Kinga en ik de laatste jaren hoezeer we dat moeten koesteren.’